Toen, op een nacht, gebeurde het onvermijdelijke. De eerste Kwelling. Om een of andere reden ben ik ze beginnen te nummeren. Het hielp om al de Kwellingen van een afstandje te bekijken, niet als iets dat ik zelf had meegemaakt. Maar natuurlijk alleen de grootste gebeurtenissen. Anders zat ik nu waarschijnlijk in de duizend.
 |
| http://coolvibe.com/tag/cape/ |
Onze achtervolgers waren ferm in de meerderheid. Een grote groep wolven, die uit hard ijs, bijna staal leken gemaakt te zijn en een in een cape gehulde man stormden ons krot binnen. We hadden niet eens de tijd om te beseffen wat er gebeurde. Alles was zo snel voorbij. In amper tien seconden lagen mam en pap op de grond en bewogen zich niet meer. Ik had niet door dat er onder hen een rode plas werd gevormd. Als kind was het enige wat ik me afvroeg: Waarom liggen mama en papa te slapen?! Ze moeten de boze man en beesten wegjagen!
Terwijl m'n zussen en ik samen in een hoek gedreven werden, staarde de man me met een kille blik aan. Ik was helemaal niet bang. De monsters inspireerden me. Ik had nog nooit zo'n dieren gezien. Ook al stonden er twee naar me te grommen en gappen, ik wilde dolgraag hun ijzige vacht aanraken. Ik wilde weten of ze toch zacht zouden aanvoelen. M'n oudste zus Adinda trok me tegen zich aan om me te beschermen tegen de wolven.
Terwijl m'n zussen en ik samen in een hoek gedreven werden, staarde de man me met een kille blik aan. Ik was helemaal niet bang. De monsters inspireerden me. Ik had nog nooit zo'n dieren gezien. Ook al stonden er twee naar me te grommen en gappen, ik wilde dolgraag hun ijzige vacht aanraken. Ik wilde weten of ze toch zacht zouden aanvoelen. M'n oudste zus Adinda trok me tegen zich aan om me te beschermen tegen de wolven.
Eén ding besefte ik, net als m'n zussen, wél. En dat was jammer genoeg het feit dat vluchten er voor ons niet inzat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten