Two most important days of your life

Fantasy element of the show

A reader

Prisoners

bron: http://www.creative-wallpapers.com/greetings-quotes-fantasy-movies.html

Wing of surrealism

Het verleden - deel 4

Het lichtje in de verte werd sterker en sterker. Ergens besefte ik dat het licht het einde van m'n reis door het donker betekende. Eindelijk, schoot het door m'n hoofd. Eindelijk kan ik terug naar mama en papa. Eindelijk kan ik m'n zussen terugzien. Ik miste hen. Ik zwierf hier al veel te lang rond. 
Het kind dat ik toen nog was, voelde zich boos en eenzaam omdat haar zus haar zomaar hierheen gestuurd had. Ze kon niet aanvaarden dat haar zus haar weg wilde. Ze vroeg zich af of ze misschien niet meer van haar hield.


"Darkness cannot drive out darkness: only light can do that. Hate cannot drive out hate: only love can do that." - Martin Luther King Jr.

Op een gegeven moment werd ik omringd door licht. Het omarmde me als een beschermende moeder. Nu voelde ik me niet meer eenzaam. Zelfs de woede vloeide uit me weg. Ik wist dat ik al m'n zwarte emoties moest loslaten om door het licht geaccepteerd te worden. Toen ik van al m'n duistere gedachten bevrijd was, zweefde het licht naar een onbekende plaats. Niet van plan om in het donker achter te blijven, vloog ik er achterna.
Deze keer duurde de reis veel korter. Bijna onmiddellijk kwamen we bij een diep blauwachtig gat in het zwart van het duister. Zonder het zelf te beseffen, liep ik er naartoe en sprong er zonder enige spoor van angst in. Voor ik weer het bewustzijn verloor, kon ik nog net een glimp van een scheur in de hemel ontwaren. Toen kwam ik met een harde klap op de grond terecht.

Hush, hush - Becca Fitzpatrick

http://www.tumblr.com/tagged/patch-and-nora

Hush, hush
Becca Fitzpatrick

http://favim.com/image/620134/

Fantasy is going to hold its own

I believe in everything

Do or do not

A solitary fantasy can transform

Fantasy is totally wide open

Spread your wings and fly

Het verleden - deel 3

http://coolvibe.com/tag/cape/

Vlug duwde Adinda me achter zich. 'Laat ons met rust! We hebben hier niets mee te maken!'
Onder zijn cape kon je net z'n mond ontwaren die een klein lachje liet zien. 'O, jawel, dat hebben jullie wel. Alleen al dat jullie hun kinderen zijn maakt jullie gevaarlijk. Maar ook interessant.'
Toen draaide de in mantel gehulde man zich naar zijn wolven om. 'Dood, de twee kleinste. De grootste twee nemen we gevangen.'
Ik had totaal niet door dat dat betekende dat ik dood moest. Dus toen Adinda zich voor me bukte en fluisterde: 'Ik stuur je weg,' kwam dat als een schok aan. Maar ze duldde geen tegenspraak.
'Aaah!!!' tierde Amelia die ons moedig verdedigde door de wolven met papa's zwaard aan te vallen. Geschrokken deinsden de wolven terug.
Voor me deed Adinda haar ogen dicht. Niet lang daarna begon ze iets te murmelen. Ik had geen idee van wat ze uitspookte.
Op dat moment waren de wolven van hun schrik bekomen en sprongen op Adinda af. Het was drie tegen één. Maar je zag dat ze haar niet probeerden te doden. Ook al waren het wolven, ze deden wat hun leider hen opdroeg. En die leider stond op dit moment het tafereel met een geamuseerd lachje te aanschouwen.
Toen legde Adinda haar hand op m'n voorhoofd. Achter haar werd Amelia op de grond geworpen. Eveline, die nog een kleuter was, staarde het monster met grote ogen aan. Ze begon pas te huilen toen de grote bek zich opende en naar haar hapte. Niet veel later maakte de wolf een einde aan haar korte leventje. En dat was het laatste wat ik zag.

Too difficult

"We need fantasy to survive because reality is too difficult."

 

Truth is hidden

 

Fairies

<a href="http://www.nackvision.com/graphics/index.php?gifpage=fantasy&offset=150" target="_new"><IMG SRC="http://i76.photobucket.com/albums/j40/Rattanack/fantasy/d5b892a7.jpg" border="0" alt="Get graphics at NackVision.com"><br>Free images from NackVision</a>

Always be... a unicorn!!!

Always be yourself.

Unless you can be a unicorn. Then always be a unicorn.

 

Het verleden - deel 2

Toen, op een nacht, gebeurde het onvermijdelijke. De eerste Kwelling. Om een of andere reden ben ik ze beginnen te nummeren. Het hielp om al de Kwellingen van een afstandje te bekijken, niet als iets dat ik zelf had meegemaakt. Maar natuurlijk alleen de grootste gebeurtenissen. Anders zat ik nu waarschijnlijk in de duizend.

 

 

http://coolvibe.com/tag/cape/

Onze achtervolgers waren ferm in de meerderheid. Een grote groep wolven, die uit hard ijs, bijna staal leken gemaakt te zijn en een in een cape gehulde man stormden ons krot binnen. We hadden niet eens de tijd om te beseffen wat er gebeurde. Alles was zo snel voorbij. In amper tien seconden lagen mam en pap op de grond en bewogen zich niet meer. Ik had niet door dat er onder hen een rode plas werd gevormd. Als kind was het enige wat ik me afvroeg: Waarom liggen mama en papa te slapen?! Ze moeten de boze man en beesten wegjagen!
Terwijl m'n zussen en ik samen in een hoek gedreven werden, staarde de man me met een kille blik aan. Ik was helemaal niet bang. De monsters inspireerden me. Ik had nog nooit zo'n dieren gezien. Ook al stonden er twee naar me te grommen en gappen, ik wilde dolgraag hun ijzige vacht aanraken. Ik wilde weten of ze toch zacht zouden aanvoelen. M'n oudste zus Adinda trok me tegen zich aan om me te beschermen tegen de wolven.

Eén ding besefte ik, net als m'n zussen, wél. En dat was jammer genoeg het feit dat vluchten er voor ons niet inzat.

The gift of fantasy

Why?

Why am I fantasizing when I know nothing is going happen?

In mijn gedachten draait de wereld door, maar in het echt verandert er niets. Wat ik ook doe. Of wat ik ook hoop. Alleen in mijn fantasie gebeuren er wonderen.

The wrong end of a telescope

I like nonsense, it wakes up the brain cells. Fantasy is a necessary ingredient in living, it's a way of looking at life through the wrong end of a telescope. Which is what I do, and that enables you to laugh at life's realities.

Het verleden - deel 1



 

Mam en pap waren met ons steeds op de vlucht. De reden hielden ze voor ons verborgen. De angst was van hun gezichten af te lezen. Ik was nog zo jong dat ik niet besefte wat dat betekende. Maar m'n twee oudere zussen wisten dat wel. Ze hadden het namelijk meegemaakt. Het duurde maar even voordat ze het voorbeeld van onze ouders aannamen. Waren op hun hoede, alsof er elk moment iets kon gebeuren. We overnachten in het begin in het bos, maar toen we ver genoeg bij onze zogenaamde "achtervolgers" vandaan waren, trokken we een miserabel, leegstaand huisje in. Maar eigenlijk was het gewoon een krot.

 

Terwijl iedereen onze achtervolgers vreesden, was ik het meest van al bang voor de huilbuilen van mam. Die klonken zo wanhopig dat ik er ook altijd van moest huilen. Waardoor mam nog harder begon te krijsen. Niet lang daarna werd mam een wrak en was pap de enige die ons in leven hield. M'n jongere zusje, Eveline, was nog maar net twee, en had nog veel aandacht nodig. M'n oudste zus ontfermde zich over haar, nam de rol van mam over.
En ik moest m'n plan maar trekken. Ze vonden me met m'n vijf jaar al oud genoeg om voor mezelf te kunnen zorgen. Wat helemaal niet waar was. Ik mislukte overal in, verpestte alles. Pap kon roepen wat hij wilde tegen me, ik kon niets goed doen. En na een tijdje gaf ik hem helemaal gelijk. Ik was een mislukkeling. Vergeleken met m'n twee oudere zussen.

M'n oudste zus, Adinda, was vijftien en bloeide al open. Letterlijk. Pap was ongelooflijk trots geweest toen dat gebeurde. Want niet veel elfen groeiden uit tot gevleugelden. De meeste elfen bloeiden namelijk nooit open. Je was een uitzondering als dat wel gebeurde. De volgende aan beurt was Amelia, die bijna veertien werd. Met haar sterke persoonlijkheid was ik er nu al van overtuigd dat ze ook zou openbloeien. Maar ik daarin tegendeel...

Reality depresses me

Reality depresses me.

I need to find fantasy worlds and escape in them.

 

Het verleden

Ik heb een verleden. Een verleden dat ik onmogelijk kan ontkennen. Ik draag het met me mee. Een last die nooit zal verdwijnen. Wat ik ook doe, m'n verleden staat me steeds in de weg, vormt een hindernis. Maar één ding weet ik honderd procent zeker: ook al bezorgt m'n verleden me veel onheil, toch wil ik die nooit vergeten. Dat ben ik hen verschuldigd.

Final fantasy

A world of fantasy

I live in a world of fantasy, so keep your reality away from me!