dinsdag 24 september 2013

De kronieken van de verrezen wereld - Licia Troisi

De kronieken van de verrezen wereld
Licia Troisi

1. Nihal uit windland

Flaptekst:

Nihal is echt heel apart. In de hele Verrezen Wereld is er niemand zoals zij: grote, paarse ogen, puntige oren, blauw haar. Ze is door een wapensmid grootgebracht en leeft in één van de vele torensteden van Windland. Hier speelt ze graag oorlogje met een groep vrienden, die haar vanwege haar kracht en lenigheid tot leider hebben benoemd. Het enige wat haar zorgeloze kindertijd overschaduwt, zijn haar vreemde gedachten. Waarom is ze zo anders dan anderen? Waarom praat er nooit iemand met haar over de moeder die ze nooit gekend heeft?

Alles verandert opeens voor Nihal als Windland wordt aangevallen door de Tiran, die al vijf van de acht Landen van de Verrezen Wereld heeft veroverd. Er rest haar niets anders dan een echte krijger te worden om de onschuldigen te verdedigen. Ze kan daarbij op slechts twee waardevolle bondgenoten rekenen: Sennar, de jonge magiër die haar 'onafscheidelijke vijand' is geworden en, bovenal, haar onfeilbare, zwart kristallen zwaard.






2. De missie van Sennar

De tijd dringt om de Verrezen Wereld te redden van de Tiran en zijn leger van monsters die hij door magie heeft gecreëerd. De ene na de andere stad valt in handen van de vijand en de troepen van de Vrije Landen worden in een onverbiddelijk tempo verslagen en uiteengejaagd. 

 Daarom besluit Sennar, de jongste magiër van de Raad, een wanhopige onderneming te wagen: een zoektocht naar de Gezonken Wereld, de onderwaterstaat die is opgericht door een volk dat een oude oorlog wilde ontvluchten. Maar niemand weet of de Gezonken Wereld echt bestaat en zelfs als hij bestaat schijnt de enige toegangsweg een enorme, dodelijke draaikolk te zijn, midden in de oceaan.

Ondertussen moet Nihal, de jonge krijger met het blauwe haar en laatste afstammelinge van het door de Tiran uitgeroeide volk van de Halfelfen, twee krachtproeven doorstaan: haar benoeming tot Drakenridder, waarvoor ze het wantrouwen van de militaire top moet overwinnen, en de aanval op de sterkste krijger van de Tiran, een man in een zwarte wapenuitrusting die op de rug van een machtige zwarte draak vliegt. Een krijger die niemand ooit heeft kunnen verslaan...



3. De amulet van de macht

Flaptekst:

Het leger van de Vrije Landen bezwijkt onder de opmars van de troepen en de ijzingwekkende spooksoldaten van de Tiran. Daarom is Nihal, de laatste halfelf van de Verrezen Wereld met de jonge magiër Sennar op een wanhopige missie vertrokken: het terugvinden van de acht stenen van een amulet met onmetelijke krachten die in staat is een einde aan de oorlog te maken.

Elk van de acht Landen van de Verrezen Wereld verbergt in een heiligdom één van deze stenen en elke steen is gewijd aan één van de Natuurgeesten: Water, Licht, Zee, Tijd, Vuur, Land, Duisternis en Lucht. Als Nihal erin slaagt alle heiligdommen te bereiken en de stenen in de amulet samen te brengen, zal ze de Geesten bijeen kunnen roepen. Dan kan iedere vorm van magie opgeheven worden, inclusief de verschrikkelijke wapens van de Tiran.

Ondertussen komt in Waterland de gnoom Ido, Nihals leraar, erachter dat hij een vreselijke vijand heeft die hem dreigt mee te slepen naar een verleden waar hij zich onmogelijk van lijkt te kunnen bevrijden...

Bron: http://www.fantasy-realm.nl/forum/viewtopic.php?p=407462


donderdag 19 september 2013

maandag 26 augustus 2013

Het verleden - deel 4

Het lichtje in de verte werd sterker en sterker. Ergens besefte ik dat het licht het einde van m'n reis door het donker betekende. Eindelijk, schoot het door m'n hoofd. Eindelijk kan ik terug naar mama en papa. Eindelijk kan ik m'n zussen terugzien. Ik miste hen. Ik zwierf hier al veel te lang rond. 
Het kind dat ik toen nog was, voelde zich boos en eenzaam omdat haar zus haar zomaar hierheen gestuurd had. Ze kon niet aanvaarden dat haar zus haar weg wilde. Ze vroeg zich af of ze misschien niet meer van haar hield.


"Darkness cannot drive out darkness: only light can do that. Hate cannot drive out hate: only love can do that." - Martin Luther King Jr.

Op een gegeven moment werd ik omringd door licht. Het omarmde me als een beschermende moeder. Nu voelde ik me niet meer eenzaam. Zelfs de woede vloeide uit me weg. Ik wist dat ik al m'n zwarte emoties moest loslaten om door het licht geaccepteerd te worden. Toen ik van al m'n duistere gedachten bevrijd was, zweefde het licht naar een onbekende plaats. Niet van plan om in het donker achter te blijven, vloog ik er achterna.
Deze keer duurde de reis veel korter. Bijna onmiddellijk kwamen we bij een diep blauwachtig gat in het zwart van het duister. Zonder het zelf te beseffen, liep ik er naartoe en sprong er zonder enige spoor van angst in. Voor ik weer het bewustzijn verloor, kon ik nog net een glimp van een scheur in de hemel ontwaren. Toen kwam ik met een harde klap op de grond terecht.

zondag 18 augustus 2013

Het verleden - deel 3

Fantasy Art david s. hong Grin At You
http://coolvibe.com/tag/cape/
Vlug duwde Adinda me achter zich. 'Laat ons met rust! We hebben hier niets mee te maken!'
Onder zijn cape kon je net z'n mond ontwaren die een klein lachje liet zien. 'O, jawel, dat hebben jullie wel. Alleen al dat jullie hun kinderen zijn maakt jullie gevaarlijk. Maar ook interessant.'
Toen draaide de in mantel gehulde man zich naar zijn wolven om. 'Dood, de twee kleinste. De grootste twee nemen we gevangen.'
Ik had totaal niet door dat dat betekende dat ik dood moest. Dus toen Adinda zich voor me bukte en fluisterde: 'Ik stuur je weg,' kwam dat als een schok aan. Maar ze duldde geen tegenspraak.
'Aaah!!!' tierde Amelia die ons moedig verdedigde door de wolven met papa's zwaard aan te vallen. Geschrokken deinsden de wolven terug.
Voor me deed Adinda haar ogen dicht. Niet lang daarna begon ze iets te murmelen. Ik had geen idee van wat ze uitspookte.
Op dat moment waren de wolven van hun schrik bekomen en sprongen op Adinda af. Het was drie tegen één. Maar je zag dat ze haar niet probeerden te doden. Ook al waren het wolven, ze deden wat hun leider hen opdroeg. En die leider stond op dit moment het tafereel met een geamuseerd lachje te aanschouwen.
Toen legde Adinda haar hand op m'n voorhoofd. Achter haar werd Amelia op de grond geworpen. Eveline, die nog een kleuter was, staarde het monster met grote ogen aan. Ze begon pas te huilen toen de grote bek zich opende en naar haar hapte. Niet veel later maakte de wolf een einde aan haar korte leventje. En dat was het laatste wat ik zag.

zaterdag 17 augustus 2013

Too difficult

"We need fantasy to survive because reality is too difficult."